မဟာသကၠရာဇ္ (၁၂၃) ခုႏွစ္တြင္
သဗၺၫုျမတ္စြာဘုရား ဓည၀တီ ေတာင္စဥ္ (၇) ခု႐ိုင္ႏွင့္တကြ
ၿမိဳ႕ႀကီးဒြါရာ၀တီသို႕ စႏၵသူရိယမင္းႀကီး
ပင့္ဖိတ္ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ တိမ္ဆီေကာင္းခင္ ေ၀ဟာခြင္မွ
ႄကြခ်ီေတာ္မူျခင္းအေၾကာင္း ဘုရားသမိုင္းလကၤာ။
နေမာတႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆတိ။
စႏၵသူရိယ၊ နာမထင္လင္း၊ ျပည္သွ်င္မင္း၏၊ ၫြတ္စင္းေကာ္ေရာ္၊ ေတာင္းပန္ေသာ္ေၾကာင့္၊ သံုးေဘာ္မ်က္႐ႈ၊ သဗၺၫုလည္း၊ ၀ိသုႀကံဳဖန္၊ ဘံုဗိမာန္ျဖင့္၊ တိမ္ယံေကာင္းခင္၊ ေ၀ဟာခြင္မွ၊ မ်ားဖ်င္သံဃာ၊ ေထရ္ငါးရာႏွင့္၊ မဟာသကၠရာဇ္၊ တရာ့ႏွစ္ဆယ္၊ စြန္း၀ယ္သံုးခု၊ ဥတုဂိ ံမွံ၊ ႏြီလကဆုန္၊ ပူဟုန္ျပင္းစြာ၊ ၀ိသာခါလွ်င္၊ မကြာယွဥ္ထ၊ ထိုသည္လ၌၊ ဓည၀တီ၊ ၿမိဳ႕ဌာနီသို႕၊ ႄကြခ်ီၿပီးခါ၊ ျပည္ဓညာကို၊ ၀ါစာႏႈတ္ထြက္၊ မိန္႕ႃမြက္ဗ်ာဒိတ္၊ ပန္းတံဆိပ္ကို၊ ခပ္ႏွိပ္ၿပီးခါ၊ မဟာမုနိ၊ တုမဟိသည္၊ ႏွံမ့္သိေပၚထင္၊ ႐ုပ္ရွင္ေတာ္ကို၊ သြန္းေသာ္ၿပီးမွ၊ မ်ားလွသံဃာ၊ အရိယာလွ်င္၊ ျခံကာ၀န္းရံ၊ ရထားပ်ံျဖင့္၊
တိမ္ယံမို႕မို႕၊ ေကာင္းခင္သို႕လွ်င္၊ တက္ၿပီးက်င္မွ၊ စက္ရွင္ျဖန္႕ျမန္း၊ ဒြါရာနန္းသို႕၊ ႄကြလွမ္းေသာခါ၊
အဥၥနာနဒီ၊ ေခၚမည္တြင္လစ္၊ ေလးၿမိဳ႕ျမစ္သို႕၊ လြန္ရစ္ၿပီးခါ၊ ျမတ္စြာဘုန္းႀကီး၊ ေစာထြတ္ထီးလည္း၊ မိူးသီးနတ္ေတာင္၊ ထိပ္လည္ေကာင္၌၊ တန္႕ေအာင္မခၽြတ္၊ မတ္မတ္ရပ္လွ်က္၊ နီလတ္ၿပီးခါ၊ လက္ယာေတာ္ရံ၊ ၾသရသံဟု၊ ေထရ္မြန္သာရိ၊ မည္ဟိသညာ၊ ပုတၱရာကို၊ မိန္႕မွာႃမြက္ၾကား၊ ဗ်ာဒိတ္ထားယင့္၊ ဘုရားသာသနာ၊ ႏွစ္ေထာင္မွာ၀ယ္၊ စြန္းကယ္ငါးရာ၊ လြန္ေသာခါလွ်င္၊ ေတဇာေမာက္ၿပီး၊ မိုးသီးနတ္ေတာင္၊ ထိပ္လယ္ေကာင္၌၊ ျမင့္ေခါင္ဘုရား၊ ငါ႐ုပ္ပြားကို၊ အမ်ားျပည္သူ၊ သွ်င္လူရဟန္း၊ ၀မ္းပန္းတသာ၊ တည္ထားလာအံ့။
(ဒါးလက္နဒီသို႕ ၾကြခ်ီေတာ္မူခန္း)
ဤသို႕ျမတ္စြာ၊ မိန္႕မွာစကား၊ ဗ်ာဒိတ္ထားလွ်က္၊ ဆက္လက္တဖန္၊ ႄကြခ်ီျပန္ေသာ္၊ ေသာင္ယံကမ္းစြယ္၊ အသြယ္သြယ္ျဖင့္၊ ျမစ္ငယ္ဒါးလက္၊ ထုိေတာင္ထက္၌၊ ရပ္လွ်က္ၿပီးခါ၊ မိန္႕သည္မွာကား၊ ျမစ္ဒါးလက္တြင္၊ နီက်င္မ်ားစြာ၊ လူေလးျဖာ႐ို႕၊ မကြာနိည၊ ျမျမျမရွင္၊ ငါ့႐ုပ္သြင္ကို၊ မ်ားဖ်င္သာသနာ၊ ငါးေထာင္ၾကာေအာင္၊ တည္ကာလည္းျပဳ၊ ရည္သြန္းထုအံ့။ ဤသို႕သံုးလု၊ မိန္႕ေတာ္ျပဳလွ်က္၊ ဆက္လက္တဖန္၊ လွမ္းႄကြျပန္ေသာ္၊ ျမလွ်ံနဒီ၊ အမ္းေခ်ာင္းဆီသို႕၊ ေရာက္လီေသာခါ၊ ေတာင္ထိပ္ခ်ာ၀ယ္၊ ရပ္ခါတန္႕တန္႕၊ လက္ေတာ္ဆန္႕လွ်က္၊ မိန္႕ခြန္းသံသာ၊ ႃမြက္သည္မွာကား၊ ေနာင္ခါကလ၊ ငါလြန္ကေသာ္၊ ႏွစ္ရာေက်ာ္လစ္၊ သကၠရာဇ္သာသနာ၊ ထိုေရာခါ၀ယ္၊ ဓမၼာေသာက၊ နာမထင္လင္း၊ တရားမင္းလည္း၊ သွ်င္ရင္းျမတ္စြာ၊ သာသနာကို၊ ရွည္ၾကာေသာ္အား၊ တည္ထားတံုဘိ၊ ဇမၺဳဒိၿမီ၊ ႏွံမ့္ပါစီဟု၊ အာ႐ံုျပဳလွ်က္၊ ေကာင္းမႈလီလီ၊ ဓါတ္ေစတီေပါင္း၊ သွ်စ္ေသာင္းထင္ေပၚ၊ ေလးေထာင္ေက်ာ္ကို၊ ပူေဇာ္ၫြတ္ေပ်ာင္း၊ တည္တံုေလွ်ာင္းမွ၊ အမ္းေခ်ာင္းသာခြင္၊ တန္႕ေတာ္ျပင္၌၊ ငါလွ်င္စင္စစ္၊ ႀကိဳးၾကာျဖစ္ဖူး၊ ယင္းေက်းဇူးေၾကာင့္၊ လူမႈးထြတ္ထား၊ ျမတ္ဘုရား၏၊ ေၾကာသားေတာ္ျဖစ္၊ ဓါတ္ေတာ္စစ္ကို၊ တည္ျဖစ္ၿပီးခါ၊ ကိုးကြယ္ရာကို၊ တန္႕တင္ဆိုအံ့။ တျဖာထိုအမ္း၊ လက္၀ဲကမ္းခြင္၊ လုတ္ရပ္တြင္လည္း၊ ၫြန္႕ရွင္ဘုန္းလု၊ သဗၺၫု၏၊ ၀ွမ့္ဆုထြက္ေပၚ၊ လက္၀ဲေတာ္ျမတ္၊ လက္လႈတ္ဓါတ္ကို၊ တည္လတ္ၿပီးခါ၊ ကိုးကြယ္ရာတြင္၊ လုတ္ဟုတြင္အံ့။
(မဟီရာနဒီေခၚေသာ မအီေခ်ာင္းသို႕ ႄကြခ်ီေတာ္မူခန္း)
သို႕လွ်င္ဘုန္းေမာ္၊ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကို၊ မိန္႕ေဖာ္ႃမြက္ဟ၊ ေဟာၿပီးမွလွ်င္၊ ယင္းကတဖန္၊ နတ္ဗိမာန္ျဖင့္၊ ေ၀ယံတိမ္ၾကား၊ ႄကြဗ်ာလားေသာ္၊ ျမင့္မားထြတ္ေခါင္၊ ျမင့္ေစာက္ေတာင္ထက္၊ ရပ္လွ်က္ေကာင္းခင္၊ နီၿပီးက်င္မွ၊ ဘုန္းသွ်င္သက်၊ ျမတ္ဇိနလည္း၊ ႃမြက္ဟသံသာ၊ ႏႈတ္ေရႊၾကာျဖင့္၊ သာရိပုတၱရာ၊ ေထရ္မဟာကို၊ မိန္႕မွာစကား၊ ဗ်ာဒိတ္ထားယင့္၊ သံုးပါးနဒီ၊ မဟီအမ္းမန္း၊ ျဖစ္ထြန္းေပၚလာ၊ ျမစ္သံုးျဖာကို၊ စဲြကာေခၚဘိ၊ ႀတိနဒီ၊ ေတာင္ထြတ္မည္၏၊ ယင္းသည္ေတာင္မင္း၊ ေတာင္ၿခီရင္း၌၊ မယြင္းေနာင္ခါ၊ မဟီရာဟု၊ ၿမိဳ႕ငယ္တခု၊ တည္ထားျပဳအံ့။ သံုးလုထြတ္ထား၊ ျမတ္ဘုရား၏၊ ဘ၀မ်ားစြာ၊ ႏုစဥ္ခါ၀ယ္၊ ကုန္းမွာကားဆင္၊ ရီလွ်င္နဂါး၊ ျဖစ္ဘူးျငား၍၊ ဆင္ကားျဖစ္ရာ၊ ယင္းၿမိဳ႕ရြာ၌၊ ျမတ္စြာဗုဒၶ၊ ႏုတၱရ၏၊ ေတဇေရာင္လွ်ံ၊ ၀ဲေအာက္အံကို၊ ဘုန္းလွ်ံေတာက္ထ၊ သူရိယမုခါ၊ မင္းရာဇာလည္း၊ ေဒ၀ါသိၾကား၊ နတ္အမ်ားႏွင့္၊ ၫြတ္တြားဦးလည္၊ ေစတီတည္၍၊ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္၊ ျပဳမည္လတ္ဟု၊ လုထြတ္စိုးဖ်ား၊ ျမတ္ဘုရားလည္း၊ ေဟာၾကားၿပီးခါ၊ ထက္အာကာမွ၊ ဆင္းဗ်ာႄကြလတ္၊ ဆင္နတ္နဂါး၊ ျဖစ္ျငားထိုခါ၊ ေပ်ာ္စံရာဟု၊ နာလာဂီရိ၊ ေတာင္ေပၚဟိသည့္၊ ႀတိေသလ၊ နာမထြန္းေျပာင္၊ ေက်ာက္ေဆာင္ဆင့္တင္၊ ေပၚထက္တြင္လွ်င္၊ သွ်င္ေတာ္မတ္မတ္၊ ေကာင္းခင္ရပ္မွ၊ တန္႕ရပ္ၿပီးခါ၊ နီတံုပါလွ်က္၊ ရွိခါကာလ၊ ဘ၀မ်ားစြာ၊ သံသရာတြင္၊ မကြာတူကြ၊ ျဖစ္ထေသာခါ၊ နာဂါဟတိ၊ စြယ္ဟိျဖဴစင္၊ ဆဒၵါဆင္ျမတ္၊ ျဖစ္တံုလတ္၍၊ သတ္မွတ္ခင္တြယ္၊ ညီဆင္ငယ္အား၊ ျမသားနဒီ၊ ျမစ္မဟီ၏၊ ကမ္းဆီလက္၀ဲ၊ ေၾကာ္ေႄကြးဖိုးေခါင္၊ အညာေတာင္ဟု၊ ေခၚေဆာင္တြင္ထ၊ ရြာဂါမ၌၊ လုဒၵကစစ္၊ မုဆိုးျဖစ္၍၊ ေတာပစ္လည္လား၊ ထြက္လီျငားေသာ္၊ ၿမိဳင္ဖ်ားေတာခြင္၊ ဘုရားသွ်င္ကို၊ တြိျမင္ေသာခါ၊ လြန္စြာအားရ၊ ၀မ္းေျမာက္လွ၍၊ ျဖဴဆြသဒၶါ၊ ေစတနာျဖင့္၊ နံ႕သာႀကိဳင္မႊန္း၊ မာလာပန္းကို၊ လွဴဒါန္းၿပီးခါ၊ ကန္ေတာ့လာေသာ္၊ ျမတ္စြာလုဘ၊ မုနိႏၵလည္း၊ ဓမၼရီအီး၊ တိုက္ေကၽြးၿပီးေသာ္၊ ရွိကျဖစ္ေၾကာင္း၊
(တရြက္ေပ်ာက္)
ထြန္းလင္းေသာခါ၊ သာသနာလွ်င္၊ ေရာင္၀ါညီညီး၊ အေခါင္နီးေသာ္၊ ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္၍၊ စြန္းေပၚေလးရာ၊ ေနာေနာမွာကား၊ ဦးသုစိတၱသာရ၊ နာမတြင္ဆန္း၊ ေထရ္ရဟန္းသည္၊ ျဖဴရႊန္းသဒၶါ၊ ေစတနာျဖင့္၊ သာယာရႊင္လန္း၊ ေမာင္အီးခ်မ္းႏွင့္၊ ၀မ္းပန္းတသာ၊ သာသနာလွ်င္၊ စည္ရာစည္ေၾကာင္း၊ ျမစ္နဒီေလ၊ မဟီေခ်ာင္းမွာ၊ စုေပါင္းၿပီးခါ၊ ႀကိဳးစားလာအံ့။
(လမၺဳနဒီဟုေခၚေသာ လမုေခ်ာင္းသို႕ ႄကြေရာက္ေတာ္မူခန္း)
ဤသို႕စကား၊ ဗ်ာဒိတ္ထားလွ်က္၊ ဆက္လက္တဖန္၊ ခ်ီႄကြျပန္ေသာ္၊ ၀ါလမၺဳတ၊ နာမတြင္ေလွ်ာင္း၊ ထိုသည္ေခ်ာင္းသို႕၊ အေပါင္းသံဃာ၊ ေထရ္ငါးရာႏွင့္၊ ႄကြလာေသာခါ၊ ရန္ေတာင္သာတြင္၊ ျမတ္စြာမတ္မတ္၊ ရပ္တံုလတ္၍၊ မိန္႕မွတ္စကား၊ ဤသို႕ၾကား၏၊ ခ်စ္သားလိမၼာ၊ သာရိပုတၱရာ၊ ဤေတာင္မွာ၀ယ္၊ ရွိခါကာလ၊ ဘ၀မ်ားစြာ၊ သံသရာ၌၊ ငါလွ်င္စစ္စစ္၊ ရစ္မင္းျဖစ္ဘူး၊ ယင္းေက်းဇူးေၾကာင့္၊ အထူးေနာင္ခါ၊ ဤနီရာ၌၊ ဓည၀တီ၊ ပူရီသနင္း၊ ျပည္သ်င္မင္းလွ်င္၊ သွ်င္ရင္းေတာ္ျမတ္၊ ဦးဆက္ဓါတ္ကို၊ ေလးျမတ္႐ိုက်ိဳး၊ ဂူပုထိုးဟု၊ ျမတ္ႏိုးၾကည္သာ၊ တည္ထားလာအံ့။
ထိုမွတေၾကာင္း၊ လမၺဳေခ်ာင္း၏၊ ကမ္းေထာင္း၀ဲလက္၊ ေတာင္ကုန္းထက္၌၊ ငွက္မင္းရာဇာ၊ သာလိကာလွ်င္၊ ထိုခါစင္စစ္၊ အမွန္ျဖစ္၏၊ ပြင့္သစ္ထင္ရွား၊ ငါဘုရား၏၊ ရင္သားေတာ္ဓါတ္၊ ေစတီျမတ္ကို၊ တည္လတ္ၿပီးခါ၊ ကိုးကြယ္ရာ၏။ တျဖာတခန္း။ လက္ယာကမ္းစြယ္၊ ေတာင္ကုန္းငယ္၌၊ မ်ိဳးႏြယ္သက္ဆင္း၊ ေတာၾကက္မင္းလည္း၊ ျဖစ္ျခင္းတခါ၊ ထိုနီရာတြင္၊ ဗုဒၶါေစာျမတ္၊ ေၾကာ႐ိုးဓါတ္ကို၊ ျပည္ျမတ္ဓညာ၊ မင္းရာဇာ႐ို႕၊ သဒၶါယံုၾကည္၊ ေစတီတည္လွ်က္၊ ကိုးကြယ္ဆည္းခ၊ ပူေဇာ္ၾကအံ့။ ယင္းကတေၾကာင္း၊ လမၺဳေခ်ာင္းဖ်ား၊ လက္ယာနားတြင္၊ ေတာင္ကုန္းျပင္၌၊ ငါလွ်င္စစ္စစ္၊ ဂ်ီမင္းျဖစ္၍၊ ႏွစ္ခ်စ္ရႊင္ေပ်ာ္၊ နီခဲ့ေသာ္ေၾကာင့္၊ ထြန္းေပၚေရာင္လွ်ပ္၊ ေပါင္ေတာ္ဓါတ္ကို၊ ေနာင္မွတ္ကိုးစား၊ ဗိုလ္လူမ်ား႐ို႕၊ အားထားႏိုင္စြမ္း၊ မွီျငမ္းသမႈ၊ တည္ထားျပဳအံ့။
ထိုမွတဖန္၊ ၀ါလမၺဳတ၊ နာမတြင္ျငား၊ ယင္းေခ်ာင္းဖ်ား၀ယ္၊ ၿမိဳ႕ငယ္တခု၊ တည္ထားျပဳ၍၊ ေကာင္းမႈေကာ္ေရာ္၊ ႐ုပ္ထုေတာ္၌၊ ဓါတ္ေတာ္သြင္းခါ၊ ဌာပနာလွ်က္၊ မင္းရာဇာၿမီး၊ ဖြားေတာ္ထြီးဟု၊ မည္ပီးေခၚေလွ်ာင္း၊ မင္းဖေလာင္းလွ်င္၊ ေသာင္းေသာင္းဥေၾသာ္၊ သာဓုေခၚ၍၊ ပူေဇာ္၀တ္ျပဳ၊ ႐ုပ္ဆင္းထုကို၊ မွတ္႐ႈပိုင္းျခား၊ ဘုရားၾကက္ဆိုင္း၊ ဘဲြ႕ေတာ္လႈိင္းသည္၊ မွတ္ပိုင္းလမၺဳသမိုင္းတည္း။
(တရြက္ေပ်ာက္)
ေဖာင္ေတာ္ကပ္ရာ၊ ယင္းေဒသာ၌၊ ဓညာျပည္မွ၊ ပင့္လာၾကသည္၊ ေလာကမွန္ကူ၊ သယမၻဴ၏၊ ဆယ့္ႏွစ္ဆူျဖစ္၊ ဓါတ္ေတာ္စစ္ကို၊ ႏြယ္ျမစ္စိုင္လာ၊ ျမင့္ရွည္ၾကာေအာင္၊ တည္ခါလုပ္မွတ္၊ ဘဲြ႕ေတာ္ထပ္သည္၊
တြင္လတ္ေဖာင္ေတာ္ဦးေစတီတည္း။
ေဖာင္ေတာ္ဦးဆီ၊ ယင္းေစတီမွ၊ တလီရွိဖက္၊ ေတာင္ကုန္းထက္၌၊ သိန္းငွက္ျဖစ္ဘူး၊ ေတာင္ေတာ္ဦး၀ယ္၊ က်င္းတူးၿပီးခါ၊ ဌာပနာလွ်က္၊ ျမတ္စြာသွ်င္ေက်ာ္၊ ဓါတ္မြီေတာ္ကို၊ ထြန္းေပၚဓည၊ မင္းဒသလွ်င္။ လွပဆန္းၾကယ္၊ ေစတီတည္၍၊ ကိုးကြယ္ဆည္းခ၊ ပူေဇာ္ၾကအံ့၊ ဌာနတည္ရာ၊ ယင္းၿမိဳ႕ရြာကို၊ ေနာင္ခါကာလ၊ သမယ၌၊ တြင္ထမယုတ္၊ ၿမိဳ႕ေတာင္ကုတ္ဟု၊ ေခၚစျပဳသည္၊ မွတ္႐ႈေတာင္ဦးနဒီတည္း။
(ဒြါရာ၀တီမည္ေသာ သံတဲြၿမိဳ႕ေတာ္သို႕ ႄကြခ်ီေတာ္မူခန္း)
ယင္းသို႕စကာ၊ ဗ်ာဒိတ္ထားလွ်က္၊ မိန္ၾကားၿပီးခါ၊ ၿမိဳ႕ဒြါရာသို႕၊ တိမ္လႊာေကာင္းခင္၊ ေ၀ဟာခြင္ျဖင့္၊ စက္ရွင္ျဖန္႕ျမန္း၊ ႄကြဗ်ာလွမ္းေသာ္၊ ထီးနန္းေအာင္ခ်ာ၊ ၿမိဳ႕ဒြါရာကို၊ ၀င္ပါတံုလွ်က္၊ ၿမိဳ႕ရွိဘက္ခြင္၊ ၀န္းက်င္ယူဇနာ၊ ထက္၀က္ကြာတြင္၊ ျမတ္စြာဘုန္းလူ၊ ရပ္ေတာ္မူသည္၊ ျပည္သူအ၀ွမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းတည္း။
ၿငိမ္းခ်မ္းၾကည္ျဖဴ၊ ရပ္ေတာ္မူရာ၊ ကုန္းျမင့္သာမွ၊ ဒြါရာ၀တီ၊ ေနာက္ရပ္ဆီသို႕၊ ၾကည့္လီၿပီးခါ၊ မိန္႕မွာစကား၊ ဤသို႕ထား၏၊ ခ်စ္သားလိမၼာ၊ သာရိပုတၱရာ၊ အတီတာလွ်င္၊ ရွိခါကာလ၊ ဘ၀မ်ားစြာ၊ သံသရာ၌၊ ဒြါရာ၀တီ၊ ဌာနီၾကငွာန္း၊ ေအာင္ခ်ာနန္းကို၊ သိမ္းျမန္းစိုးစံ၊ ညီလာခံ၍၊ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ၊ မင္းရာဇာလ်င္၊ သတၱ၀ါစင္စစ္၊ (--) လွ်င္ျဖစ္၏၊ ထြန္းသစ္ေရာင္ေပၚ၊ ဤကုန္းေတာ္မွ၊ ႏွစ္ေဖာ္ဥႆဘ၊ ကြာထလွမ္းေထာက္၊ အေနာက္ေျမာက္ေဆာင္၊ ၀ါသုေတာင္၌၊ ဘုန္းေရာင္ထြန္းသစ္၊ ႃမြီငန္းျဖစ္ဘူး၊ ယင္းေက်းဇူးေၾကာင့္၊ လူမႈးျမတ္စြာ၊ ငါလြန္ခါလွ်င္၊ ေရာင္၀ါလွ်ပ္လွ်ပ္၊ အံေတာ္ဓါတ္ကို၊ တည္လတ္ၿပီးခါ၊ ကိုးကြယ္ရာကို၊ အံေတာ္ေခၚအံ့။
တျဖာထိုမွ၊ ၀ါသုရဟု၊ နာမထြန္းေျပာင္။ အံေတာ္ေတာင္မွ၊ ေနာက္ေတာင္စြမ္းမွာ၊ ယူဇနာ၀က္၊ ကြာလွ်က္တမူ၊ ေရာဟမူတြင္၊ ငါလွ်င္စင္စစ္၊ ခါမင္းျဖစ္ရာ၊ ယင္းေတာင္သာတြင္၊ ျမတ္စြာဘုန္းလူ၊ လြန္ေတာ္မူေသာ္၊ ၀ွမ့္ဆူေက်ာ္လတ္၊ နံ႐ိုးဓါတ္ကို၊ ေလးျမတ္ယံုၾကည္၊ ေစတီတည္ရာ၊ ယင္းၿမိဳ႕ရြာကို၊ နံေတာ္ေခၚအံ့။ ေရာထဘူဋ၊ နာမေခၚေဆာင္၊ အံေတာ္ေတာင္မွ၊ ေရႊေရာင္လက္လက္၊ ရွိေတာင္ဘက္၌၊ တည္လွ်က္၀ီးကြာ၊ ဂါ၀ုတ္သာတြင္၊ မာလာသီရိ၊ ပန္းအိအိႏွင့္၊ မဏိေကသ၊ နာမထြန္းေျပာင္၊ ထိုသည္ေတာင္၌၊ ဘုန္းေခါင္တလီ၊ စာမရီတဇာစ္၊ ဧကန္ျဖစ္၍၊ သွ်င္စစ္ဘုန္းလူ၊ လြန္ေတာ္မူလွ်င္၊ ဆူဆူထြတ္ျမတ္၊ ဆံရွင္ဓါတ္ကို၊ တည္လတ္ၿပီးခါ၊ ကိုးကြယ္ရာ၏၊ မိန္႕မွာစကား၊ ဤသို႕ၾကားၿပီး၊ အဇဋာျပင္၊ ထက္ေကာင္းခင္မွ၊ စက္ရွင္ျဖန္႕ခါ၊ ေခတၱရာဟု၊ သညာဆန္းၾကည္၊ ရေသ့ျပည္သို႕၊ ဦးတည္ျဖန္႕ျမန္း၊ ႄကြခ်ီလွမ္းသည္၊ တိမ္ပန္းတိမ္နီေရာင္သို႕တည္း။
(ဤတြင္ ဘုရားသမိုင္းလကၤာ ၿပီးျပည့္စံု၏)
နေမာတႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆတိ။
စႏၵသူရိယ၊ နာမထင္လင္း၊ ျပည္သွ်င္မင္း၏၊ ၫြတ္စင္းေကာ္ေရာ္၊ ေတာင္းပန္ေသာ္ေၾကာင့္၊ သံုးေဘာ္မ်က္႐ႈ၊ သဗၺၫုလည္း၊ ၀ိသုႀကံဳဖန္၊ ဘံုဗိမာန္ျဖင့္၊ တိမ္ယံေကာင္းခင္၊ ေ၀ဟာခြင္မွ၊ မ်ားဖ်င္သံဃာ၊ ေထရ္ငါးရာႏွင့္၊ မဟာသကၠရာဇ္၊ တရာ့ႏွစ္ဆယ္၊ စြန္း၀ယ္သံုးခု၊ ဥတုဂိ ံမွံ၊ ႏြီလကဆုန္၊ ပူဟုန္ျပင္းစြာ၊ ၀ိသာခါလွ်င္၊ မကြာယွဥ္ထ၊ ထိုသည္လ၌၊ ဓည၀တီ၊ ၿမိဳ႕ဌာနီသို႕၊ ႄကြခ်ီၿပီးခါ၊ ျပည္ဓညာကို၊ ၀ါစာႏႈတ္ထြက္၊ မိန္႕ႃမြက္ဗ်ာဒိတ္၊ ပန္းတံဆိပ္ကို၊ ခပ္ႏွိပ္ၿပီးခါ၊ မဟာမုနိ၊ တုမဟိသည္၊ ႏွံမ့္သိေပၚထင္၊ ႐ုပ္ရွင္ေတာ္ကို၊ သြန္းေသာ္ၿပီးမွ၊ မ်ားလွသံဃာ၊ အရိယာလွ်င္၊ ျခံကာ၀န္းရံ၊ ရထားပ်ံျဖင့္၊
တိမ္ယံမို႕မို႕၊ ေကာင္းခင္သို႕လွ်င္၊ တက္ၿပီးက်င္မွ၊ စက္ရွင္ျဖန္႕ျမန္း၊ ဒြါရာနန္းသို႕၊ ႄကြလွမ္းေသာခါ၊
အဥၥနာနဒီ၊ ေခၚမည္တြင္လစ္၊ ေလးၿမိဳ႕ျမစ္သို႕၊ လြန္ရစ္ၿပီးခါ၊ ျမတ္စြာဘုန္းႀကီး၊ ေစာထြတ္ထီးလည္း၊ မိူးသီးနတ္ေတာင္၊ ထိပ္လည္ေကာင္၌၊ တန္႕ေအာင္မခၽြတ္၊ မတ္မတ္ရပ္လွ်က္၊ နီလတ္ၿပီးခါ၊ လက္ယာေတာ္ရံ၊ ၾသရသံဟု၊ ေထရ္မြန္သာရိ၊ မည္ဟိသညာ၊ ပုတၱရာကို၊ မိန္႕မွာႃမြက္ၾကား၊ ဗ်ာဒိတ္ထားယင့္၊ ဘုရားသာသနာ၊ ႏွစ္ေထာင္မွာ၀ယ္၊ စြန္းကယ္ငါးရာ၊ လြန္ေသာခါလွ်င္၊ ေတဇာေမာက္ၿပီး၊ မိုးသီးနတ္ေတာင္၊ ထိပ္လယ္ေကာင္၌၊ ျမင့္ေခါင္ဘုရား၊ ငါ႐ုပ္ပြားကို၊ အမ်ားျပည္သူ၊ သွ်င္လူရဟန္း၊ ၀မ္းပန္းတသာ၊ တည္ထားလာအံ့။
(ဒါးလက္နဒီသို႕ ၾကြခ်ီေတာ္မူခန္း)
ဤသို႕ျမတ္စြာ၊ မိန္႕မွာစကား၊ ဗ်ာဒိတ္ထားလွ်က္၊ ဆက္လက္တဖန္၊ ႄကြခ်ီျပန္ေသာ္၊ ေသာင္ယံကမ္းစြယ္၊ အသြယ္သြယ္ျဖင့္၊ ျမစ္ငယ္ဒါးလက္၊ ထုိေတာင္ထက္၌၊ ရပ္လွ်က္ၿပီးခါ၊ မိန္႕သည္မွာကား၊ ျမစ္ဒါးလက္တြင္၊ နီက်င္မ်ားစြာ၊ လူေလးျဖာ႐ို႕၊ မကြာနိည၊ ျမျမျမရွင္၊ ငါ့႐ုပ္သြင္ကို၊ မ်ားဖ်င္သာသနာ၊ ငါးေထာင္ၾကာေအာင္၊ တည္ကာလည္းျပဳ၊ ရည္သြန္းထုအံ့။ ဤသို႕သံုးလု၊ မိန္႕ေတာ္ျပဳလွ်က္၊ ဆက္လက္တဖန္၊ လွမ္းႄကြျပန္ေသာ္၊ ျမလွ်ံနဒီ၊ အမ္းေခ်ာင္းဆီသို႕၊ ေရာက္လီေသာခါ၊ ေတာင္ထိပ္ခ်ာ၀ယ္၊ ရပ္ခါတန္႕တန္႕၊ လက္ေတာ္ဆန္႕လွ်က္၊ မိန္႕ခြန္းသံသာ၊ ႃမြက္သည္မွာကား၊ ေနာင္ခါကလ၊ ငါလြန္ကေသာ္၊ ႏွစ္ရာေက်ာ္လစ္၊ သကၠရာဇ္သာသနာ၊ ထိုေရာခါ၀ယ္၊ ဓမၼာေသာက၊ နာမထင္လင္း၊ တရားမင္းလည္း၊ သွ်င္ရင္းျမတ္စြာ၊ သာသနာကို၊ ရွည္ၾကာေသာ္အား၊ တည္ထားတံုဘိ၊ ဇမၺဳဒိၿမီ၊ ႏွံမ့္ပါစီဟု၊ အာ႐ံုျပဳလွ်က္၊ ေကာင္းမႈလီလီ၊ ဓါတ္ေစတီေပါင္း၊ သွ်စ္ေသာင္းထင္ေပၚ၊ ေလးေထာင္ေက်ာ္ကို၊ ပူေဇာ္ၫြတ္ေပ်ာင္း၊ တည္တံုေလွ်ာင္းမွ၊ အမ္းေခ်ာင္းသာခြင္၊ တန္႕ေတာ္ျပင္၌၊ ငါလွ်င္စင္စစ္၊ ႀကိဳးၾကာျဖစ္ဖူး၊ ယင္းေက်းဇူးေၾကာင့္၊ လူမႈးထြတ္ထား၊ ျမတ္ဘုရား၏၊ ေၾကာသားေတာ္ျဖစ္၊ ဓါတ္ေတာ္စစ္ကို၊ တည္ျဖစ္ၿပီးခါ၊ ကိုးကြယ္ရာကို၊ တန္႕တင္ဆိုအံ့။ တျဖာထိုအမ္း၊ လက္၀ဲကမ္းခြင္၊ လုတ္ရပ္တြင္လည္း၊ ၫြန္႕ရွင္ဘုန္းလု၊ သဗၺၫု၏၊ ၀ွမ့္ဆုထြက္ေပၚ၊ လက္၀ဲေတာ္ျမတ္၊ လက္လႈတ္ဓါတ္ကို၊ တည္လတ္ၿပီးခါ၊ ကိုးကြယ္ရာတြင္၊ လုတ္ဟုတြင္အံ့။
(မဟီရာနဒီေခၚေသာ မအီေခ်ာင္းသို႕ ႄကြခ်ီေတာ္မူခန္း)
သို႕လွ်င္ဘုန္းေမာ္၊ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကို၊ မိန္႕ေဖာ္ႃမြက္ဟ၊ ေဟာၿပီးမွလွ်င္၊ ယင္းကတဖန္၊ နတ္ဗိမာန္ျဖင့္၊ ေ၀ယံတိမ္ၾကား၊ ႄကြဗ်ာလားေသာ္၊ ျမင့္မားထြတ္ေခါင္၊ ျမင့္ေစာက္ေတာင္ထက္၊ ရပ္လွ်က္ေကာင္းခင္၊ နီၿပီးက်င္မွ၊ ဘုန္းသွ်င္သက်၊ ျမတ္ဇိနလည္း၊ ႃမြက္ဟသံသာ၊ ႏႈတ္ေရႊၾကာျဖင့္၊ သာရိပုတၱရာ၊ ေထရ္မဟာကို၊ မိန္႕မွာစကား၊ ဗ်ာဒိတ္ထားယင့္၊ သံုးပါးနဒီ၊ မဟီအမ္းမန္း၊ ျဖစ္ထြန္းေပၚလာ၊ ျမစ္သံုးျဖာကို၊ စဲြကာေခၚဘိ၊ ႀတိနဒီ၊ ေတာင္ထြတ္မည္၏၊ ယင္းသည္ေတာင္မင္း၊ ေတာင္ၿခီရင္း၌၊ မယြင္းေနာင္ခါ၊ မဟီရာဟု၊ ၿမိဳ႕ငယ္တခု၊ တည္ထားျပဳအံ့။ သံုးလုထြတ္ထား၊ ျမတ္ဘုရား၏၊ ဘ၀မ်ားစြာ၊ ႏုစဥ္ခါ၀ယ္၊ ကုန္းမွာကားဆင္၊ ရီလွ်င္နဂါး၊ ျဖစ္ဘူးျငား၍၊ ဆင္ကားျဖစ္ရာ၊ ယင္းၿမိဳ႕ရြာ၌၊ ျမတ္စြာဗုဒၶ၊ ႏုတၱရ၏၊ ေတဇေရာင္လွ်ံ၊ ၀ဲေအာက္အံကို၊ ဘုန္းလွ်ံေတာက္ထ၊ သူရိယမုခါ၊ မင္းရာဇာလည္း၊ ေဒ၀ါသိၾကား၊ နတ္အမ်ားႏွင့္၊ ၫြတ္တြားဦးလည္၊ ေစတီတည္၍၊ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္၊ ျပဳမည္လတ္ဟု၊ လုထြတ္စိုးဖ်ား၊ ျမတ္ဘုရားလည္း၊ ေဟာၾကားၿပီးခါ၊ ထက္အာကာမွ၊ ဆင္းဗ်ာႄကြလတ္၊ ဆင္နတ္နဂါး၊ ျဖစ္ျငားထိုခါ၊ ေပ်ာ္စံရာဟု၊ နာလာဂီရိ၊ ေတာင္ေပၚဟိသည့္၊ ႀတိေသလ၊ နာမထြန္းေျပာင္၊ ေက်ာက္ေဆာင္ဆင့္တင္၊ ေပၚထက္တြင္လွ်င္၊ သွ်င္ေတာ္မတ္မတ္၊ ေကာင္းခင္ရပ္မွ၊ တန္႕ရပ္ၿပီးခါ၊ နီတံုပါလွ်က္၊ ရွိခါကာလ၊ ဘ၀မ်ားစြာ၊ သံသရာတြင္၊ မကြာတူကြ၊ ျဖစ္ထေသာခါ၊ နာဂါဟတိ၊ စြယ္ဟိျဖဴစင္၊ ဆဒၵါဆင္ျမတ္၊ ျဖစ္တံုလတ္၍၊ သတ္မွတ္ခင္တြယ္၊ ညီဆင္ငယ္အား၊ ျမသားနဒီ၊ ျမစ္မဟီ၏၊ ကမ္းဆီလက္၀ဲ၊ ေၾကာ္ေႄကြးဖိုးေခါင္၊ အညာေတာင္ဟု၊ ေခၚေဆာင္တြင္ထ၊ ရြာဂါမ၌၊ လုဒၵကစစ္၊ မုဆိုးျဖစ္၍၊ ေတာပစ္လည္လား၊ ထြက္လီျငားေသာ္၊ ၿမိဳင္ဖ်ားေတာခြင္၊ ဘုရားသွ်င္ကို၊ တြိျမင္ေသာခါ၊ လြန္စြာအားရ၊ ၀မ္းေျမာက္လွ၍၊ ျဖဴဆြသဒၶါ၊ ေစတနာျဖင့္၊ နံ႕သာႀကိဳင္မႊန္း၊ မာလာပန္းကို၊ လွဴဒါန္းၿပီးခါ၊ ကန္ေတာ့လာေသာ္၊ ျမတ္စြာလုဘ၊ မုနိႏၵလည္း၊ ဓမၼရီအီး၊ တိုက္ေကၽြးၿပီးေသာ္၊ ရွိကျဖစ္ေၾကာင္း၊
(တရြက္ေပ်ာက္)
ထြန္းလင္းေသာခါ၊ သာသနာလွ်င္၊ ေရာင္၀ါညီညီး၊ အေခါင္နီးေသာ္၊ ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္၍၊ စြန္းေပၚေလးရာ၊ ေနာေနာမွာကား၊ ဦးသုစိတၱသာရ၊ နာမတြင္ဆန္း၊ ေထရ္ရဟန္းသည္၊ ျဖဴရႊန္းသဒၶါ၊ ေစတနာျဖင့္၊ သာယာရႊင္လန္း၊ ေမာင္အီးခ်မ္းႏွင့္၊ ၀မ္းပန္းတသာ၊ သာသနာလွ်င္၊ စည္ရာစည္ေၾကာင္း၊ ျမစ္နဒီေလ၊ မဟီေခ်ာင္းမွာ၊ စုေပါင္းၿပီးခါ၊ ႀကိဳးစားလာအံ့။
(လမၺဳနဒီဟုေခၚေသာ လမုေခ်ာင္းသို႕ ႄကြေရာက္ေတာ္မူခန္း)
ဤသို႕စကား၊ ဗ်ာဒိတ္ထားလွ်က္၊ ဆက္လက္တဖန္၊ ခ်ီႄကြျပန္ေသာ္၊ ၀ါလမၺဳတ၊ နာမတြင္ေလွ်ာင္း၊ ထိုသည္ေခ်ာင္းသို႕၊ အေပါင္းသံဃာ၊ ေထရ္ငါးရာႏွင့္၊ ႄကြလာေသာခါ၊ ရန္ေတာင္သာတြင္၊ ျမတ္စြာမတ္မတ္၊ ရပ္တံုလတ္၍၊ မိန္႕မွတ္စကား၊ ဤသို႕ၾကား၏၊ ခ်စ္သားလိမၼာ၊ သာရိပုတၱရာ၊ ဤေတာင္မွာ၀ယ္၊ ရွိခါကာလ၊ ဘ၀မ်ားစြာ၊ သံသရာ၌၊ ငါလွ်င္စစ္စစ္၊ ရစ္မင္းျဖစ္ဘူး၊ ယင္းေက်းဇူးေၾကာင့္၊ အထူးေနာင္ခါ၊ ဤနီရာ၌၊ ဓည၀တီ၊ ပူရီသနင္း၊ ျပည္သ်င္မင္းလွ်င္၊ သွ်င္ရင္းေတာ္ျမတ္၊ ဦးဆက္ဓါတ္ကို၊ ေလးျမတ္႐ိုက်ိဳး၊ ဂူပုထိုးဟု၊ ျမတ္ႏိုးၾကည္သာ၊ တည္ထားလာအံ့။
ထိုမွတေၾကာင္း၊ လမၺဳေခ်ာင္း၏၊ ကမ္းေထာင္း၀ဲလက္၊ ေတာင္ကုန္းထက္၌၊ ငွက္မင္းရာဇာ၊ သာလိကာလွ်င္၊ ထိုခါစင္စစ္၊ အမွန္ျဖစ္၏၊ ပြင့္သစ္ထင္ရွား၊ ငါဘုရား၏၊ ရင္သားေတာ္ဓါတ္၊ ေစတီျမတ္ကို၊ တည္လတ္ၿပီးခါ၊ ကိုးကြယ္ရာ၏။ တျဖာတခန္း။ လက္ယာကမ္းစြယ္၊ ေတာင္ကုန္းငယ္၌၊ မ်ိဳးႏြယ္သက္ဆင္း၊ ေတာၾကက္မင္းလည္း၊ ျဖစ္ျခင္းတခါ၊ ထိုနီရာတြင္၊ ဗုဒၶါေစာျမတ္၊ ေၾကာ႐ိုးဓါတ္ကို၊ ျပည္ျမတ္ဓညာ၊ မင္းရာဇာ႐ို႕၊ သဒၶါယံုၾကည္၊ ေစတီတည္လွ်က္၊ ကိုးကြယ္ဆည္းခ၊ ပူေဇာ္ၾကအံ့။ ယင္းကတေၾကာင္း၊ လမၺဳေခ်ာင္းဖ်ား၊ လက္ယာနားတြင္၊ ေတာင္ကုန္းျပင္၌၊ ငါလွ်င္စစ္စစ္၊ ဂ်ီမင္းျဖစ္၍၊ ႏွစ္ခ်စ္ရႊင္ေပ်ာ္၊ နီခဲ့ေသာ္ေၾကာင့္၊ ထြန္းေပၚေရာင္လွ်ပ္၊ ေပါင္ေတာ္ဓါတ္ကို၊ ေနာင္မွတ္ကိုးစား၊ ဗိုလ္လူမ်ား႐ို႕၊ အားထားႏိုင္စြမ္း၊ မွီျငမ္းသမႈ၊ တည္ထားျပဳအံ့။
ထိုမွတဖန္၊ ၀ါလမၺဳတ၊ နာမတြင္ျငား၊ ယင္းေခ်ာင္းဖ်ား၀ယ္၊ ၿမိဳ႕ငယ္တခု၊ တည္ထားျပဳ၍၊ ေကာင္းမႈေကာ္ေရာ္၊ ႐ုပ္ထုေတာ္၌၊ ဓါတ္ေတာ္သြင္းခါ၊ ဌာပနာလွ်က္၊ မင္းရာဇာၿမီး၊ ဖြားေတာ္ထြီးဟု၊ မည္ပီးေခၚေလွ်ာင္း၊ မင္းဖေလာင္းလွ်င္၊ ေသာင္းေသာင္းဥေၾသာ္၊ သာဓုေခၚ၍၊ ပူေဇာ္၀တ္ျပဳ၊ ႐ုပ္ဆင္းထုကို၊ မွတ္႐ႈပိုင္းျခား၊ ဘုရားၾကက္ဆိုင္း၊ ဘဲြ႕ေတာ္လႈိင္းသည္၊ မွတ္ပိုင္းလမၺဳသမိုင္းတည္း။
(တရြက္ေပ်ာက္)
ေဖာင္ေတာ္ကပ္ရာ၊ ယင္းေဒသာ၌၊ ဓညာျပည္မွ၊ ပင့္လာၾကသည္၊ ေလာကမွန္ကူ၊ သယမၻဴ၏၊ ဆယ့္ႏွစ္ဆူျဖစ္၊ ဓါတ္ေတာ္စစ္ကို၊ ႏြယ္ျမစ္စိုင္လာ၊ ျမင့္ရွည္ၾကာေအာင္၊ တည္ခါလုပ္မွတ္၊ ဘဲြ႕ေတာ္ထပ္သည္၊
တြင္လတ္ေဖာင္ေတာ္ဦးေစတီတည္း။
ေဖာင္ေတာ္ဦးဆီ၊ ယင္းေစတီမွ၊ တလီရွိဖက္၊ ေတာင္ကုန္းထက္၌၊ သိန္းငွက္ျဖစ္ဘူး၊ ေတာင္ေတာ္ဦး၀ယ္၊ က်င္းတူးၿပီးခါ၊ ဌာပနာလွ်က္၊ ျမတ္စြာသွ်င္ေက်ာ္၊ ဓါတ္မြီေတာ္ကို၊ ထြန္းေပၚဓည၊ မင္းဒသလွ်င္။ လွပဆန္းၾကယ္၊ ေစတီတည္၍၊ ကိုးကြယ္ဆည္းခ၊ ပူေဇာ္ၾကအံ့၊ ဌာနတည္ရာ၊ ယင္းၿမိဳ႕ရြာကို၊ ေနာင္ခါကာလ၊ သမယ၌၊ တြင္ထမယုတ္၊ ၿမိဳ႕ေတာင္ကုတ္ဟု၊ ေခၚစျပဳသည္၊ မွတ္႐ႈေတာင္ဦးနဒီတည္း။
(ဒြါရာ၀တီမည္ေသာ သံတဲြၿမိဳ႕ေတာ္သို႕ ႄကြခ်ီေတာ္မူခန္း)
ယင္းသို႕စကာ၊ ဗ်ာဒိတ္ထားလွ်က္၊ မိန္ၾကားၿပီးခါ၊ ၿမိဳ႕ဒြါရာသို႕၊ တိမ္လႊာေကာင္းခင္၊ ေ၀ဟာခြင္ျဖင့္၊ စက္ရွင္ျဖန္႕ျမန္း၊ ႄကြဗ်ာလွမ္းေသာ္၊ ထီးနန္းေအာင္ခ်ာ၊ ၿမိဳ႕ဒြါရာကို၊ ၀င္ပါတံုလွ်က္၊ ၿမိဳ႕ရွိဘက္ခြင္၊ ၀န္းက်င္ယူဇနာ၊ ထက္၀က္ကြာတြင္၊ ျမတ္စြာဘုန္းလူ၊ ရပ္ေတာ္မူသည္၊ ျပည္သူအ၀ွမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းတည္း။
ၿငိမ္းခ်မ္းၾကည္ျဖဴ၊ ရပ္ေတာ္မူရာ၊ ကုန္းျမင့္သာမွ၊ ဒြါရာ၀တီ၊ ေနာက္ရပ္ဆီသို႕၊ ၾကည့္လီၿပီးခါ၊ မိန္႕မွာစကား၊ ဤသို႕ထား၏၊ ခ်စ္သားလိမၼာ၊ သာရိပုတၱရာ၊ အတီတာလွ်င္၊ ရွိခါကာလ၊ ဘ၀မ်ားစြာ၊ သံသရာ၌၊ ဒြါရာ၀တီ၊ ဌာနီၾကငွာန္း၊ ေအာင္ခ်ာနန္းကို၊ သိမ္းျမန္းစိုးစံ၊ ညီလာခံ၍၊ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ၊ မင္းရာဇာလ်င္၊ သတၱ၀ါစင္စစ္၊ (--) လွ်င္ျဖစ္၏၊ ထြန္းသစ္ေရာင္ေပၚ၊ ဤကုန္းေတာ္မွ၊ ႏွစ္ေဖာ္ဥႆဘ၊ ကြာထလွမ္းေထာက္၊ အေနာက္ေျမာက္ေဆာင္၊ ၀ါသုေတာင္၌၊ ဘုန္းေရာင္ထြန္းသစ္၊ ႃမြီငန္းျဖစ္ဘူး၊ ယင္းေက်းဇူးေၾကာင့္၊ လူမႈးျမတ္စြာ၊ ငါလြန္ခါလွ်င္၊ ေရာင္၀ါလွ်ပ္လွ်ပ္၊ အံေတာ္ဓါတ္ကို၊ တည္လတ္ၿပီးခါ၊ ကိုးကြယ္ရာကို၊ အံေတာ္ေခၚအံ့။
တျဖာထိုမွ၊ ၀ါသုရဟု၊ နာမထြန္းေျပာင္။ အံေတာ္ေတာင္မွ၊ ေနာက္ေတာင္စြမ္းမွာ၊ ယူဇနာ၀က္၊ ကြာလွ်က္တမူ၊ ေရာဟမူတြင္၊ ငါလွ်င္စင္စစ္၊ ခါမင္းျဖစ္ရာ၊ ယင္းေတာင္သာတြင္၊ ျမတ္စြာဘုန္းလူ၊ လြန္ေတာ္မူေသာ္၊ ၀ွမ့္ဆူေက်ာ္လတ္၊ နံ႐ိုးဓါတ္ကို၊ ေလးျမတ္ယံုၾကည္၊ ေစတီတည္ရာ၊ ယင္းၿမိဳ႕ရြာကို၊ နံေတာ္ေခၚအံ့။ ေရာထဘူဋ၊ နာမေခၚေဆာင္၊ အံေတာ္ေတာင္မွ၊ ေရႊေရာင္လက္လက္၊ ရွိေတာင္ဘက္၌၊ တည္လွ်က္၀ီးကြာ၊ ဂါ၀ုတ္သာတြင္၊ မာလာသီရိ၊ ပန္းအိအိႏွင့္၊ မဏိေကသ၊ နာမထြန္းေျပာင္၊ ထိုသည္ေတာင္၌၊ ဘုန္းေခါင္တလီ၊ စာမရီတဇာစ္၊ ဧကန္ျဖစ္၍၊ သွ်င္စစ္ဘုန္းလူ၊ လြန္ေတာ္မူလွ်င္၊ ဆူဆူထြတ္ျမတ္၊ ဆံရွင္ဓါတ္ကို၊ တည္လတ္ၿပီးခါ၊ ကိုးကြယ္ရာ၏၊ မိန္႕မွာစကား၊ ဤသို႕ၾကားၿပီး၊ အဇဋာျပင္၊ ထက္ေကာင္းခင္မွ၊ စက္ရွင္ျဖန္႕ခါ၊ ေခတၱရာဟု၊ သညာဆန္းၾကည္၊ ရေသ့ျပည္သို႕၊ ဦးတည္ျဖန္႕ျမန္း၊ ႄကြခ်ီလွမ္းသည္၊ တိမ္ပန္းတိမ္နီေရာင္သို႕တည္း။
(ဤတြင္ ဘုရားသမိုင္းလကၤာ ၿပီးျပည့္စံု၏)
